είναι ο επιστήμονας, που φέρει την ευθύνη της πρόληψης, αξιολόγησης, θεραπείας και επιστημονικής μελέτης της ανθρώπινης επικοινωνίας και των διαταραχών που συνδέονται με αυτή. Ειδικότερα ασχολείται μ’ ένα ευρύ φάσμα διαταραχών που συμβαίνουν στο λόγο, στην ομιλία, στην άρθρωση και τη φωνή, στην ανάπτυξη των λειτουργιών του στόμα-τος και στην απόκτηση επικοινωνιακών ικανοτήτων σε παιδιά και ενήλικες. Καλείται να εξετάσει την κατάκτηση όλων των πτυχών της γλώσσας, και συγκεκριμένα το φωνολογικό επίπεδο (άρθρωση, φωνολογία), το μορφολογικό – συντακτικό επίπεδο (γραμματική και σύνταξη), το σημασιολογικό – λεξιλο-γικό επίπεδο (ποιες λέξεις - έννοιες χρησιμοποιεί ο ομιλητής), το πραγμα-τολογικό επίπεδο (πως πραγμα-τοποιείται η γλώσσα - επικοινωνία).

Μέσα σε αυτό το γενικό πλαίσιο, η ανθρώπινη επικοινωνία περικλείει όλες τις λειτουργίες που έχουν σχέση με την κατανόηση και την έκφραση του προφορικού και γραπτού λόγου, καθώς επίσης και όλες τις μορφές μη λεκτικής επικοινωνίας.

Ενδείξεις στη συμπεριφορά του παιδιού που μπορεί να σημαίνουν διαταραχή του λόγου ή της ομιλίας:

• Μέχρι τον 3ο έτος δεν έχει αναπτύξει προφορικό λόγο, προτιμά να δείχνει το αντικείμενο που επιθυμεί, παρά να εκφράζεται λεκτικά.
• Μέχρι το 4ο έτος η ομιλία του δεν γίνεται κατανοητή από το περιβάλλον του, η άρθρωση του δεν έχει ακρίβεια και ορισμένες φόρες ακούγεται σαν να ΄κόβει΄ τις λέξεις.
• Δεν κατανοεί πάντα αυτό που του λέτε, δεν αντιδρά κατάλληλα στις οδηγίες που του δίνετε.
• Δεν έχει λεξιλόγιο το ίδιο πλούσιο με άλλα παιδιά της ηλικίας του. Παρότι είναι σε ηλικία που πηγαίνει σε νηπιαγωγείο κάνει φράσεις μόνο με δύο- τρεις λέξεις χωρίς να χρησιμοποιεί άρθρα, προθέσεις ή άλλα γραμματικά στοιχεία, κάνει συντακτικά λάθη.
• Δε δείχνει σημεία επικοινωνίας με το περιβάλλον. Δεν αντιδρά σε ήχους, δεν εκτελεί προφορικές εντολές, δεν έχει βλεμματική επαφή, δεν αντιδρά στο όνομά του, παρουσιάζει επαναλαμβανόμενες μονότονες κινήσεις με το σώμα του.
• Δυσκολεύεται να μάθει πράγματα καθημερινής ρουτίνας ακόμα και μετά από πολλές προσπάθειες.
• Η ομιλία του αρκετές φορές είναι άσχετη με τη συζήτηση ή με τις ερωτήσεις που του κάνετε.
• Δυσκολεύεται να ξεκινήσει να μιλά, κολλάει στον πρώτο ήχο της λέξης ή επαναλαμβάνει πολλές φορές την πρώτη συλλαβή.
• Δυσκολεύεται ή αδυνατεί να περιγράψει μια κατάσταση, ένα γεγονός ή να αφηγηθεί μια ιστορία.
• Παρουσιάζει σημαντικές δυσκολίες σε σχολικό πλαίσιο δηλαδή δυσκολεύεται στην ανάγνωση και στη γραφή.